Camille Pissarro (ur. 10 lipca 1830 - zm. 13 listopada 1903) - francuski malarz impresjonistyczny pochodzenia żydowskiego.
Urodził się na wyspie St. Thomas należącej do archipelagu Wysp Dziewiczych, w wieku 12 został wysłany do szkoły do Paryża, po jej zakończeniu powrócił na St. Thomas gdzie spędzał swój wolny czas rysując i malując. W 1852 wraz z duńskim artystą Fritzem Melbyem udał się do Wenezueli. W 1855 przeniósł się do Paryża gdzie studiował u francuskiego pejzażysty Corota.
Znany jako "ojciec impresjonizmu" malował sceny wiejskiego życia, szczególnie pejzaże i wieśniaków pracujących na polu, a także scenki z Montmartre. W późniejszym okresie uczyli się od niego artyści tacy jak Paul Cézanne i Paul Gauguin.
W marcu 1893 roku paryska galeria Durand-Ruel zorganizowała wystawę 46 prac Pissarra które zostały pokazane wraz z 55 obrazami malowanymi przez Antonio de La Gandara, krytycy jednoznacznie chwalili obrazy Gandara, ale prace Pissarra spotkały się już z mniejszym entuzjazmem.
Zmarł w Éragny-sur-Epte i został pochowany na cmentarzu Père Lachaise w Paryżu.
Za swojego życia udało mu się sprzedać zaledwie kilka obrazów, obecnie w Stanach Zjednoczonych jego prace sprzedawane są za około 4 miliony dolarów.
Obrazy artysty[edytuj]
- Czerwone dachy - 1877 olej na płótnie 54,5 x 65,6 cm, Musée d'Orsay`
- Bulwar Montmartre - 1897, olej na płótnie 74 x 92,8 cm, Ermitaż
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz